Εισαγωγή
Η ψηφιοποίηση εισήγαγε όλο και περισσότερο μια νέα διάσταση στις παιδαγωγικές δεξιότητες και ικανότητες των εκπαιδευτικών, τις οποίες επιλέξαμε να ονομάσουμε Pedagogical Digital Competence (PDC).
«Η Παιδαγωγική Ψηφιακή Ικανότητα αναφέρεται στην ικανότητα να εφαρμόζει με συνέπεια τις στάσεις, τις γνώσεις και τις δεξιότητες που απαιτούνται για το σχεδιασμό και τη συμπεριφορά, και να αξιολογεί και να αναθεωρεί σε συνεχή βάση, διδασκαλία που υποστηρίζεται από ΤΠΕ, με βάση τη θεωρία, την τρέχουσα έρευνα και την αποδεδειγμένη εμπειρία με θέα στην υποστήριξη της μάθησης των μαθητών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο »16. Η Παιδαγωγική Ψηφιακή Ικανότητα σχετίζεται επομένως με τη γνώση, τις δεξιότητες και τις στάσεις, και με την τεχνολογία, τη θεωρία μάθησης, το θέμα, το πλαίσιο και τη μάθηση, και τις σχέσεις μεταξύ αυτών. Το PDC είναι επομένως μια ικανότητα που είναι πιθανό να αναπτύξει τον πιο έμπειρο που γίνεται ένας δάσκαλος.
Επιπλέον, και σύμφωνα με το μοντέλο SAMR (Αντικατάσταση, Αύξηση, Τροποποίηση και Επαναπροσδιορισμός, η αλλαγή στη μεθοδολογία που οφείλεται στην ψηφιοποίηση μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως εξής.
Οι παιδαγωγικές ικανότητες του DigCompEdu εστιάζονται στους ακόλουθους 4 τομείς::
Τομέας 2: Ψηφιακοί πόροι
Προμήθεια, δημιουργία και κοινή χρήση ψηφιακών πόρων.
Τομέας 3: Διδασκαλία και μάθηση
Διαχείριση και ενορχήστρωση της χρήσης ψηφιακών τεχνολογιών στη διδασκαλία και τη μάθηση.
Τομέας 4: Αξιολόγηση
Χρήση ψηφιακών τεχνολογιών και στρατηγικών για την ενίσχυση της αξιολόγησης.
Τομέας 5: Ενδυνάμωση των μαθητών
Χρήση ψηφιακών τεχνολογιών για την ενίσχυση της ένταξης, της εξατομίκευσης και της ενεργού δέσμευσης των μαθητών.
Ο πυρήνας του πλαισίου DigCompEdu καθορίζεται στα Κεφάλαια 2-5. Μαζί, αυτοί οι τομείς εξηγούν την ψηφιακή παιδαγωγική ικανότητα των εκπαιδευτικών, δηλαδή οι ψηφιακές ικανότητες που οι εκπαιδευτικοί πρέπει να προωθήσουν αποτελεσματικές, χωρίς αποκλεισμούς και καινοτόμες στρατηγικές διδασκαλίας και μάθησης. Στα κεφάλαια 1, 2 και 3 βρίσκονται τα στάδια που χαρακτηρίζουν οποιαδήποτε διδακτική διαδικασία, είτε υποστηρίζονται από τεχνολογίες είτε όχι. Οι ικανότητες που αναφέρονται σε αυτούς τους τομείς περιγράφουν λεπτομερώς τον τρόπο αποτελεσματικής και καινοτόμου χρήσης ψηφιακών τεχνολογιών κατά το σχεδιασμό (Κεφάλαιο 2), την εφαρμογή (Κεφάλαιο 3) και την αξιολόγηση (Κεφάλαιο 4) διδασκαλίας και μάθησης. Το κεφάλαιο 5 αναγνωρίζει τις δυνατότητες των ψηφιακών τεχνολογιών για στρατηγικές διδασκαλίας και μάθησης με επίκεντρο τον μαθητή. Αυτή η κεφάλαιο συνδέεται με τα Κεφάλαια 2, 3 και 4 υπό την έννοια ότι περιέχει ένα σύνολο κατευθυντήριων αρχών σχετικών και συμπληρωματικών προς τις ικανότητες που καθορίζονται σε αυτούς τους τομείς.
Η προστιθέμενη αξία του πλαισίου DigCompEdu είναι ότι παρέχει:
- ένα υγιές υπόβαθρο που μπορεί να καθοδηγήσει την πολιτική σε όλα τα επίπεδα.
- ένα πρότυπο που επιτρέπει στους τοπικούς ενδιαφερόμενους να προχωρήσουν γρήγορα στην ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου μέσου, προσαρμοσμένου στις ανάγκες τους, χωρίς να χρειάζεται να αναπτύξουν μια εννοιολογική βάση για αυτό το έργο.
- μια κοινή γλώσσα και λογική που μπορούν να βοηθήσουν τη συζήτηση και την ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών πέρα από τα σύνορα.
- σημείο αναφοράς για τα κράτη μέλη και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς για την επικύρωση της πληρότητας και προσέγγιση των δικών τους υφιστάμενων και μελλοντικών εργαλείων και πλαισίων.