Σχέση μεταξύ του DigCompEdu και του DigComp 2.1
Τόσο το DigComp 2.1 (στην αρχική του έκδοση DigComp) όσο και το DigCompEdu γεννιούνται από την ανάγκη δημιουργίας πλαισίων αναφοράς που εξυπηρετούν όλους τους πολίτες εν γένει, και ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους. Για το λόγο αυτό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εντός των 8 βασικών ικανοτήτων για τη διά βίου μάθηση επέλεξε την ψηφιακή ικανότητα ως μία από αυτές, η Επιτροπή ορίζει την ψηφιακή ικανότητα με τον ακόλουθο τρόπο:
Η ψηφιακή ικανότητα περιλαμβάνει την ασφαλή και κρίσιμη χρήση των Τεχνολογιών της Κοινωνίας της Πληροφορίας (IST) για εργασία, ελεύθερο χρόνο και επικοινωνία. Βασίζεται στις βασικές ικανότητες ΤΠΕ: τη χρήση υπολογιστών για την απόκτηση, αξιολόγηση, αποθήκευση, παραγωγή, παρουσίαση και ανταλλαγή πληροφοριών, και να επικοινωνούν και να συμμετέχουν σε συνεργατικά δίκτυα μέσω του Διαδικτύου. “
Εδώ και μερικά χρόνια, η τεχνολογία έχει την τάση να εισάγεται σε όλους τους τομείς της ζωής μας, για αυτόν τον λόγο, οι πολίτες (DigComp 2.1) και οι εκπαιδευτικοί (DigCompEdu), οπότε είναι απολύτως απαραίτητο να δημιουργηθούν εργαλεία για τον υπολογισμό των επιπτώσεων αυτών στις ζωές μας και ειδικά τα πλαίσια αναφοράς για να είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε τις γνώσεις που έχουμε για το θέμα και να γνωρίζουμε σε ποια κατεύθυνση πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε σε θέση να προχωρήσουμε με τη γνώση.
Για τους λόγους αυτούς, σήμερα στην Ευρώπη, σημείο αναφοράς έγινε το DigComp, ένα πλαίσιο που αναπτύχθηκε το 2013 και ενημερώθηκε πρώτα το 2016 και μετά πάλι, το DigComp υποδηλώνει την ψηφιακή ικανότητα των “πολιτών”.
Στο οποίο γεννήθηκε αργότερα το DigCompEdu που πρόκειται να καθορίσει τις απαραίτητες ψηφιακές δεξιότητες για τη διδασκαλία, υποδεικνύοντας έτσι τις ψηφιακές δεξιότητες που πρέπει να έχουν οι εκπαιδευτικοί.
Το DigComp 2.1, η τελευταία έκδοση του DigComp χρησιμεύει ως πλαίσιο αναφοράς για οντότητες, διοικήσεις και επαγγελματίες που εργάζονται στον τομέα της κατάρτισης που σχετίζεται με τη χρήση τεχνολογιών. Η τελευταία έκδοση αυτού του εγγράφου είναι προσαρμοσμένη στις ψηφιακές εξελίξεις, συζητώντας εγκάρσια ζητήματα όπως ασφάλεια και επίλυση προβλημάτων και άλλα πιο συνηθισμένα, όπως δημιουργία περιεχομένου, αλληλεπίδραση μέσω ψηφιακών εργαλείων ή απλή επικοινωνία. Όλα περιλαμβάνουν διαφοροποιημένες ικανότητες (σύνολο 21) που καθορίζονται μέσω 8 επιπέδων ικανότητας, καθώς οι δύο πρώτες εκδόσεις του DigComp (1.0 και 2.0) είχαν μόνο 3 επίπεδα ικανότητας.
Το σχήμα του εκπαιδευτικού απαιτεί ένα όλο και πιο ευρύ σύνολο δεξιοτήτων. Η όλο και περισσότερη εξάρτηση από ψηφιακές συσκευές και το καθήκον να βοηθήσουμε τους μαθητές να γίνουν ψηφιακά ικανοί απαιτεί από τους καλά εκπαιδευμένους εκπαιδευτικούς να αναπτύξουν την ψηφιακή τους ικανότητα.
Συμπερασματικά, πρέπει να σημειωθεί ότι η ψηφιακή ικανότητα υπερβαίνει κατά πολύ τη συνήθη χρήση που χρησιμοποιούμε για το κινητό ή τον υπολογιστή μας και συνεπάγεται μια δημιουργική, κριτική και ασφαλή χρήση τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνιών, με στόχο την επίτευξη των σχετικών στόχων με την εργασία, την απασχολησιμότητα , την μάθηση, τον ελεύθερος χρόνος, την ένταξη και συμμετοχή στην κοινωνία και, ως εκ τούτου, απαιτεί γνώσεις που σχετίζονται τόσο με τη συγκεκριμένη γλώσσα αυτών των τεχνολογιών, όσο και με ορισμένα πρότυπα συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένου του προγραμματισμού. Πάνω απ ‘όλα, λαμβάνοντας υπόψη τη χρήση που πρέπει να δοθεί από τους εκπαιδευτικούς. Όλα αυτά συνεπάγονται τον έλεγχο των κύριων εφαρμογών υπολογιστών, την πρόσβαση σε ασφαλείς πηγές και τη γνώση των δικαιωμάτων και ελευθεριών που βοηθούν τους ανθρώπους στον ψηφιακό κόσμο.