Τομείς του DigCompEdu
Το πλαίσιο DigCompEdu προσδιορίζει έξι διαφορετικούς τομείς στους οποίους η ψηφιακή ικανότητα των εκπαιδευτικών εκφράζεται με συνολικά 22 ικανότητες. Τα έξι κεφάλαια είναι τα εξής :
Επαγγελματική δέσμευση: Η ψηφιακή ικανότητα των εκπαιδευτικών εκφράζεται στην ικανότητά τους να χρησιμοποιούν ψηφιακές τεχνολογίες όχι μόνο για την ενίσχυση της διδασκαλίας, αλλά και για τις επαγγελματικές τους αλληλεπιδράσεις με συναδέλφους, μαθητές, γονείς και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη, για την ατομική τους επαγγελματική ανάπτυξη και για το συλλογικό καλό και συνεχής καινοτομία στον οργανισμό και στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού.
Ψηφιακοί πόροι: Οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν επί του παρόντος έναν πλούτο ψηφιακών (εκπαιδευτικών) πόρων που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για τη διδασκαλία. Μία από τις βασικές ικανότητες κάθε εκπαιδευτικού που θέλει να αναπτυχθεί είναι να συμβιβαστεί με αυτήν την ποικιλία, να προσδιορίσει αποτελεσματικά τους πόρους που ταιριάζουν καλύτερα στη μάθησή και τους στόχους, να οργανώσει την ομάδα μαθητών και στυλ διδασκαλίας, η δομή και ο πλούτος των υλικών, η δημιουργία διασυνδέσεων και η τροποποίηση, προσθήκη και ανάπτυξη ψηφιακών πόρων για την υποστήριξη της διδασκαλίας τους.
Ταυτόχρονα, πρέπει να γνωρίζουν πώς να χρησιμοποιούν υπεύθυνα το ψηφιακό περιεχόμενο. Πρέπει να τηρούν τους κανόνες πνευματικών δικαιωμάτων κατά τη χρήση, την τροποποίηση και την κοινή χρήση πόρων και να προστατεύουν ευαίσθητο περιεχόμενο και δεδομένα, όπως ψηφιακές εξετάσεις ή βαθμούς μαθητών.
Διδασκαλία και μάθηση: Οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν να βελτιώσουν τις στρατηγικές διδασκαλίας και μάθησης με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την παιδαγωγική στρατηγική ή προσέγγιση που επιλέγεται, η ειδική ψηφιακή ικανότητα του εκπαιδευτικού έγκειται στην ενορχήστρωση της χρήσης ψηφιακών τεχνολογιών στις διάφορες φάσεις και ρυθμίσεις της μαθησιακής διαδικασίας. Η θεμελιώδης ικανότητα σε αυτόν τον τομέα – και ίσως ολόκληρο το πλαίσιο – είναι 3.1: Διδασκαλία. Αυτή η ικανότητα αναφέρεται στον σχεδιασμό, τον σχεδιασμό και την εφαρμογή της χρήσης ψηφιακών τεχνολογιών στα διάφορα στάδια της μαθησιακής διαδικασίας.
Στη συνταγή 42: “Google docs as peer review system” μπορείτε να δείτε αυτό το κεφάλαιο στην πράξη.
4) Αξιολόγηση: Η αξιολόγηση μπορεί να αποτελέσει διευκόλυνση ή εμπόδιο στην καινοτομία στην εκπαίδευση. Όταν ενσωματώνουμε τις ψηφιακές τεχνολογίες στη μάθηση και τη διδασκαλία, πρέπει να εξετάσουμε πώς οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν να ενισχύσουν τις υπάρχουσες στρατηγικές αξιολόγησης. Ταυτόχρονα, πρέπει επίσης να εξετάσουμε πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ή τη διευκόλυνση καινοτόμων προσεγγίσεων αξιολόγησης. Ψηφιακά-
Επιπλέον, η χρήση ψηφιακών τεχνολογιών στην εκπαίδευση, είτε για αξιολόγηση, μάθηση, για διοικητικούς ή άλλους σκοπούς, έχει ως αποτέλεσμα ένα ευρύ φάσμα δεδομένων να είναι διαθέσιμο για τη μαθησιακή συμπεριφορά κάθε μαθητή. Η ανάλυση και η ερμηνεία αυτών των δεδομένων και η χρήση τους για τη λήψη αποφάσεων γίνεται όλο και πιο σημαντική – συμπληρώνεται από την ανάλυση των συμβατικών στοιχείων σχετικά με τη συμπεριφορά των μαθητών.
Ταυτόχρονα, οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν να συμβάλουν στην άμεση παρακολούθηση της προόδου των μαθητών, στη διευκόλυνση της ανατροφοδότησης και παρέχουν την δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς να αξιολογήσουν και να προσαρμόσουν τις στρατηγικές διδασκαλίας τους.
Στη συνταγή 55: “Χρησιμοποιήστε το G Suite Education για να μοιραστείτε διαδικτυακούς πόρους με άλλους εκπαιδευτικούς” μπορείτε να βρείτε ένα παράδειγμα/ πρόταση για αυτόν τον τομέα.
5) Ενδυνάμωση των μαθητών: Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα των ψηφιακών τεχνολογιών στην εκπαίδευση είναι η δυνατότητά τους να υποστηρίξουν παιδαγωγικές στρατηγικές με επίκεντρο τους μαθητές και να ενισχύσουν την ενεργό συμμετοχή των μαθητών στη μαθησιακή διαδικασία και την ιδιοκτησία τους. Έτσι, οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διευκολύνουν την ενεργό συμμετοχή των μαθητών, π.χ. κατά την εξερεύνηση ενός θέματος, τον πειραματισμό με διαφορετικές επιλογές ή λύσεις, την κατανόηση των συνδέσεων, τη δημιουργία δημιουργικών λύσεων ή τη δημιουργία ενός τεχνητού αντικειμένου και προβληματισμού.
Οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν επιπλέον να συμβάλουν στην υποστήριξη της διαφοροποίησης στην τάξη και στην εξατομικευμένη εκπαίδευση προσφέροντας μαθησιακές δραστηριότητες προσαρμοσμένες στο επίπεδο ικανοτήτων, ενδιαφερόντων και μαθησιακών αναγκών κάθε μαθητή. Ταυτόχρονα, ωστόσο, πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να μην επιδεινωθούν οι υπάρχουσες ανισότητες (π.χ. πρόσβαση σε ψηφιακές τεχνολογίες ή ψηφιακές δεξιότητες) και να διασφαλιστεί η προσβασιμότητα για όλους τους μαθητές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Ένα παράδειγμα βρίσκεται στη συνταγή 7: «Εκφραστική εκπαίδευση με Canva».
6) Διευκόλυνση των ψηφιακών ικανοτήτων των μαθητών: Η ψηφιακή ικανότητα είναι μία από τις εγκάρσιες ικανότητες που πρέπει να βοηθήσουν οι εκπαιδευτικοί να αναπτύξουν οι μαθητές. Ενώ η προώθηση άλλων εγκάρσιων ικανοτήτων αποτελεί μόνο μέρος της ψηφιακής ικανότητας των εκπαιδευτικών, στο βαθμό που χρησιμοποιούνται οι ψηφιακές τεχνολογίες, η ικανότητα διευκόλυνσης της ψηφιακής ικανότητας των εκπαιδευομένων αποτελεί αναπόσπαστο
μέρος της ψηφιακής ικανότητας των εκπαιδευτικών. Εξαιτίας αυτού, αυτή η ικανότητα αξίζει έναν αποκλειστικό
τομέα στο πλαίσιο του DigCompEdu Η ψηφιακή ικανότητα των μαθητών καταγράφεται από το Ευρωπαϊκό Ψηφιακό
Πλαίσιο Ικανότητας για τους Πολίτες (DigComp). Έτσι, η περιοχή DigCompEdu ακολουθεί την ίδια λογική και
περιγράφει πέντε ικανότητες ευθυγραμμισμένες στο περιεχόμενο και την περιγραφή με το DigComp. Οι τίτλοι,
ωστόσο, έχουν προσαρμοστεί για να τονίσουν την παιδαγωγική διάσταση και να εστιάσουν σε αυτό το πλαίσιο.
Σύμφωνα με το Κοινό Κέντρο Ερευνών, ο πυρήνας του πλαισίου DigCompEdu ορίζεται στους τομείς 2 έως 5. Αυτές οι περιοχές εξηγούν την ψηφιακή παιδαγωγική ικανότητα των εκπαιδευτικών, δηλαδή τις ψηφιακές ικανότητες που οι εκπαιδευτικοί πρέπει να ακολουθήσουν ώστε να προωθήσουν αποτελεσματικές στρατηγικές διδασκαλίας και μάθησης, χωρίς αποκλεισμούς και καινοτόμους.
Οι περιοχές 1, 2 και 3 ασχολούνται με τα χαρακτηριστικά στάδια οποιασδήποτε διδακτικής διαδικασίας, είτε με την υποστήριξη τεχνολογιών είτε όχι. Οι ικανότητες που αναφέρονται σε αυτούς τους τομείς περιγράφουν λεπτομερώς τον τρόπο αποτελεσματικής και καινοτόμου χρήσης των ψηφιακών τεχνολογιών από τους τομείς 2, 3 και 4.
Η περιοχή 5 αναγνωρίζει τις δυνατότητες των ψηφιακών τεχνολογιών για στρατηγικές διδασκαλίας και μάθησης με επίκεντρο τους μαθητές. Αυτός ο τομέας είναι εγκάρσιος στους τομείς 2, 3 και 4, παρέχοντας ένα σύνολο κατευθυντήριων αρχών σχετικών και συμπληρωματικών προς τις ικανότητες που καθορίζονται σε αυτούς τους τομείς.
Ωστόσο, η πιο σημαντική ικανότητα σε ολόκληρο το πλαίσιο, όπως τονίζεται από το Κοινό Κέντρο Ερευνών, είναι στον τομέα 3: «Διδασκαλία και μάθηση». Αυτή η ικανότητα αναφέρεται στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της χρήσης ψηφιακών τεχνολογιών στα διάφορα στάδια της μαθησιακής διαδικασίας.